Miejska Górka - portal gminny

Na terenie miasta i gminy Miejska Górka znajduje się wiele zabytków.

Do najcenniejszych należą:

PAłAC I PARK PODWORSKI W DłONI

Pałac w Dłoni powstał krótko po 1910 roku. Dla książąt Marii Otylii i Franciszka Ksawerego Druckich – Lubeckich zaprojektował go jeden z najwybitniejszych architektów tego okresu – Roger Sławski. Pałac został wybudowany w stylu neoklasycystycznym. Centralną część obecnej budowli stanowi wcześniejszy budynek dworski. Charakterystycznym elementem dekoracyjnym pałacu jest okazały, joński portyk z czterema wysokimi kolumnami. Wnętrze pałacu zachowało kilka pomieszczeń z elementami dawnego wyposażenia.

Warto wiedzieć, że obiekt w Dłoni powstał według koncepcji stylu narodowego, tzw. „kostiumu narodowego”, który był reakcją na antypolska politykę pruską.

Pałac usytuowany jest w rozległym parku krajobrazowym, który powstał w XIX wieku, a jego powierzchnia wynosi 3,9 ha. W parku rosną platany o obwodzie do 5,7 metra oraz dęby o obwodzie do 3,6 metra.

Od 1957 roku majątek w Dłoni stał się własnością Akademii Rolniczej z Poznania (od niedawna Uniwersytet Przyrodniczy). Obecnie jest siedzibą Rolniczego Gospodarstwa Doświadczalnego Uniwersytetu Przyrodniczego w Poznaniu. Prowadzona jest tutaj praca naukowo – badawcza i działalność dydaktyczna.

KLASZTOR ZAKONU BRACI MNIEJSZYCH NA GORUSZKACH

Kościół i Klasztor na Goruszkach pochodzi z lat 1739-1742. Budowle postawiono dla zakonu reformatorów sprowadzonych w 1622 roku przez Adama Olbrachta Przyjemskiego. Osadzono ich przy kaplicy Św. Krzyża, położonej za miastem, na wzniesieniu zwanym Goruszki.

Kościół p.w. Św. Krzyża jest jednonawowy, całkowicie podpiwniczny. W piwnicach mieszczą się tzw. kościół dolny i kaplica Grobu Św. Franciszka. W kościele górnym jest 7 ołtarzy. W ołtarzu głównym znajduje się cenny krucyfiks z pierwszej połowy XVII w., a przy kolumnach – rzeźby Matki Boskiej Bolesnej, św. Jana Ewangelisty, św. Franciszka z Asyżu i św. Konrada z Placencji. W sześciu ołtarzach bocznych obejrzeć można liczne rzeźby i obrazy. Ambona, konfesjonały i ławki pochodzą z XVIII w. Na chórze zakonnym na uwagę zasługują stale późnobarokowe oraz duży krucyfiks z początku XVII w.

W krużgankach klasztornych o sklepieniach kolebkowo-krzyżowych umieszczono szereg obrazów, m in.: Ukrzyżowanie, z klęczącą postacią malarza oraz Zdjęcie z Krzyża, kilka rzeźb od XV do XVIII w. oraz portrety trumienne.

W okresie okupacji hitlerowcy zorganizowali w klasztorze więzienie, stanowiące oddział więzienia w Rawiczu. Kilkuset pomordowanych pochowano wokół kościoła. Ich pamięć uczczono pomnikiem w postaci dużej betonowej płyty nagrobkowej. Przy wejściu do klasztoru umieszczono tablice ku czci gwardiana o. Euzebiusza Huchrackiego, zamordowanego przez hitlerowców w Dachau w 1942 r.

KOŚCIÓŁ p.w. Św. KLEMENSA W ZAKRZEWIE

Metryka tego kościoła sięga kilkuset lat. Dokładna data tej świątyni jest jednak wątpliwa i przypuszcza się, że był to rok 1450. Zasadnicza część obecnego kościoła pochodzi z 1610 roku, kiedy to postawiono świątynie z bali modrzewiowych. W roku 1647, ówczesny właściciel Zakrzewa – Maciej Zakrzewski, ufundował murowaną kaplicę i zakrystię, które zostały dobudowane do drewnianego korpusu kościoła. Cały kościół został wzmocniony konstrukcją szkieletową w 1728 roku.

Od 1940 do 1945 roku kościół zakrzeski był zamknięty dla wiernych. Obrabowany przez okupanta - wywieziono z niego wiele cennych zabytków, służył jako magazyn leków.

Na szczególną uwagę w tym kościele zasługuje barokowa polichromia z roku 1730 wykonana przez nieznanego autora. Przedstawia ona różne postacie z życia religijnego, które zdobi roślinna wić, liście akantu i ornamenty cęgowe. Pokrywa ona sklepienie, ściany, słupy, belki pod chórem oraz drzwi do kruchty. Wewnątrz kaplicy, zamykanej na bramę znajduje się cel pielgrzymek – obraz Matki Boskiej Pocieszenia z połowy XVIII w.

KOŚCIÓŁ POEWANGELICKI W MIEJSKIEJ GÓRCE

Kościół pw. Góry Tabor to jeden z nielicznych zachowanych w Wielkopolsce drewnianych obiektów ewangelickich tego typu wzniesionych przed 1800 rokiem. Został wzniesiony w latach 1777-1778. Zbór był związany z założycielami nowszej części miasta, rodami Górków i Sułkowskich. Dziś uznawany jest za „architektoniczną perełkę”, zwłaszcza ze względu na kształt i wystrój wnętrza, bowiem spośród innych zborów wyróżnia się: bryłą – z trójbocznie ukształtowaną ścianą wejściową, wieżą – wypiętrzoną z dachu z naprzeciwległej strony, konstrukcją szkieletową – z zewnętrznym oszalowaniem oraz wnętrzem – dwuemporowym, nawiązującym do architektury murowanej.

Obok świątyni znajduje się XVI-wieczny cmentarz ewangelicki, brama z 1857 roku oraz dzwonnica. Wszystkie te zabytki tworzą zespół sakralny o udokumentowanej ciągłości historycznej.

KOŚCIÓŁ PARAFIALNY p.w. Św. MIKOŁJA W MIEJSKIEJ GÓRCE

Zabytek sakralny pochodzący z 1445 roku. Kościół słynął jako miejsce cudowne, bowiem w 1572 roku został obdarzony kolcem z korony cierniowej Chrystusa i z tego powodu stał się miejscem pielgrzymek. Po zniszczeniu podczas wojen szwedzkich Kościół odrestaurował Jan Opaliński, ówczesny dziedzic miasta, wystawiając 4 ołtarze boczne. Tragiczny w skutkach okazał się pożar, który w 1787 roku zniszczył nie tylko Kościół, ale również zabudowania probostwa oraz znaczną część miasta. To dwukrotne spustoszenie pozbawiło Kościół jego najcenniejszych zabytków i pamiątek. Odbudowany na nowo na generalnych murach, stoi do dnia dzisiejszego.

KOŚCIÓŁ PARAFIALNY pw. Św. MICHAŁA ARCHANIOŁA W KONARACH

Pierwsze informacje o nim pochodzą z 1445 roku. W 1512 roku na miejsce kościoła drewnianego Jan Konarski postawił kościół z cegły palonej, który uległ spaleniu w 1661 roku. W 1782 roku został odbudowany przez plebana Macieja Nowackiego.

Kościół został wykonany w stylu barokowym. Ołtarz główny był wielokrotnie przerabiany i uzupełniany współczesnymi rzeźbami śś. Jana Nepomucena i Walentego oraz dwóch aniołów. W polu środkowym ołtarza znajdują się obrazy Św. Rodziny oraz na zasuwie obraz Matki Boskiej z Dzieciątkiem.

KOŚCIÓŁ PARAFIALNY pw. Św. NARODZENIA NMP W KOŁACZKOWICACH

Fundatorem kościoła był ród Adwańców – Kołaczkowskich. Obecną świątynię wzniesiono w 1901 roku na miejscu drewnianego kościółka. Konsekrował ją bp Edward Likowski w 1907 roku. We wnętrzu kościoła odnajdujemy ślady twórczości Antoniego Procajłowicza, który był autorem polichromii i Drogi Krzyżowej. Niestety, te dzieła sztuki ucierpiały podczas II wojny światowej, kiedy to kościół zamieniono na magazyn środków chemicznych. Cześć figur, m.in. Chrystusa, Maryi, ewangelistów i świętych odrestaurowano w latach 70 XX w. W ołtarzu głównym znajduje się obraz Madonny z dzieciątkiem i kopia wizerunku jasnogórskiego pochodzenia z początków XVII w. Na szczególną uwagę zasługuje ołtarz główny, stylowa drewniana ambona i witraże.

KOŚCIÓŁ PARAFIALNY pw. Św. JAKUBA W SOBIAŁKOWIE

Jest to kościół drewniany z murowaną partią zachodnią i kaplicą. Zbudowany w II połowie XVII wieku. Aż do 1868 roku był to kościół filialny kościoła miejskogóreckiego. Godny uwagi jest ołtarz główny, który składa się z poźnogotyckiej rzeźby śś. Jadwigi i Katarzyny, barokowych rzeźb dwóch świętych, a także z wczesnobarokowych rzeźb aniołów i rokokowej monstrancji z Gołębicą Ducha Świętego, aniołkami u podstawy glorii i postacią Boga Ojca.